بازی‌های ویدئویی برای درمان تنبلی چشم

این بازی‌های جدید بر خلاف روش سنتی بستن چشم که در درمان این عارضه به کار می‌رفت، موجب فعالیت همزمان دو چشم می‌شوند.

این بازی‌های ویدئویی که بوسیله تنگ لنگ اوئی، استاد اوپتومتری در دانشگاه ایالتی اوهایو و ژیانگ هه از دانشگاه لوئیس‌ویل و یونگ سو از دانشگاه سلوس در پنسیلوانیا خلق شده‌اند، شامل یک بازی موش و گربه سبک Pac-Man و یک بازی جستجو برای توپ جادویی است که با استفاده از تکنیک‌های «جلوگیری- فشار» (pull-push) هر دو چشم را در طول بازی مجبور به فعالیت می‌کند.

در یک آزمون مقدماتی، با استفاده از این شیوه دید دو شرکت‌کننده بزرگسال دچار تنبلی چشم از 25/20 به 20/20 و 63/20 به 50/20 بهبود یافت. این بهبود دید تا 8 ماه بعد از پایان تمرینات ادامه داشت.

تنبلی چشم (آمبلیوپی) یک اختلال دوران کودکی است که دو تا سه درصد جمعیت را مبتلا می‌کند. این عارضه هنگامی رخ می‌دهد که به مسیرهای عصبی میان مغز و چشم به درستی رشد نمی‌کنند، چرا که چشم تصاویری محو و/یا ناسازگار را به مغز می‌فرستد.

در روش معمول درمان تنبلی چشم، چشم غالب را می‌بندند تا چشم تنبل را به کار کردن وادارند. اما در طول مدت درمان چشم غالب نمی‌تواند کار کند و بنابراین هنگامی که چشم‌بند را برمی‌دارند، دو چشم به طور هماهنگ با هم کار نمی‌کند و شخص نمی‌تواند به دید دوچشمی یا سه‌بعدی دست یابد.

بازی‌های ویدئویی از تکنیک "جلوگیری-فشار" استفاده می‌کنند که هر چند هر دو چشم را درگیر می‌کند، ولی چشم ضعیف‌تر در معرض تصاویر پیچیده‌تری قرار می‌گیرد و محرک قوی‌تری را دریافت می‌کند. به این ترتیب چشم غالب مهار و چشم تنبل به انجام کار سخت‌تر تشویق می‌شود.

تعلیم دیدن با این بازی‌ها مسیرهای مهم عصبی مسئول دید متعادل و دید دوچشمی را هدف قرار می‌دهند..این بازی‌های ویدئویی برای تحریک این مسیرهای عصبی در هر چشم، حتی در موارد تنبلی چشم ناشی از لوچی، طراحی شده‌اند.

این بازی گروهی از خط‌ها با جهت‌گیری‌های متفاوت را به نمایش می‌گذارد و بازی‌کننده‌ها عینک‌ سه‌بعدی قرمر-سبز به چشم می‌گذارند که تصاویر را در هر چشم فیلترمی‌کند. چشم غالب فقط با صفحه نمایش کاملا پرشده از خطوط افقی تحریک می‌شود و چشم ضعیف‌تر دیسک‌های لبه‌دار حاوی خطوط افقی، عمودی و مورب را که بر روی پس‌زمینه‌ای از همان خطوط افقی سوپرایمپوز شده‌اند، می‌بیند. این دیسک‌های ایجادکننده تضاد از نقاط کانونی این بازی‌ها هستند.

چشم ضعیف‌ همیشه تصاویر متضادی را می‌بیند و بنابراین به فعالیت کردن واداشته می‌شود. و چشم قوی با اینکه در معرض تحریک قرار دارد، اما در عین حال مهار شده است. این همان جنبه «جلوگیری» (pull) این تکنیک است.

به گفته اوئی در حالیکه این بازی‌های اصلی کاملاٌ خسته‌کننده هستند، زیرا شرکت‌کنندگان مجبور هستند به مدت یک ساعت‌و‌نیم به هدف مشابهی نگاه کنند. بازی‌های جدید لذت‌بخش‌تر و چالش‌برانگیزتر است و شرکت‌کنندگان فقط باید چند دقیقه به شدت تمرکز کنند. همچنین وقتی شرکت‌کننده با بازی آشنا شد،‌این بازی‌ها می‌توانند پیچیده‌تر شوند و یا زمان تمام کردن‌شان کمتر شود.

به گفته این محققان افرادی با دید طبیعی که یک چشم‌شان به طوری ناآشکار غالب‌تر است و بر ادراک‌شان از عمق تاثیر می‌گذارد، نیز می توانند از تمرین کردن با این بازی‌ها سود ببرند.

این پژوهش یا حمایت موسسه‌های ملی بهداشت آمریکا (NIH) انجام و نتایج آن اخیرا در اجلاس سالانه جامعه علوم اعصاب آمریکا اعلام شد.

ترجمه: مهسا شیرانی

منبع: gizmag